Klimaredaksjonen ved PRAKTINF er en liten gruppe bestående av tre jenter og én gutt fra ulike disipliner ved Universitetet i Bergen. Med bakgrunner fra samfunnsgeografi, journalistikk, sammenlignende politikk samt språk- og kulturhistorie, er vi en redaksjon med bredt spekter av kunnskap og interesser. Vi vil i tiden fremover jobbe med saker som er vinklet mot temaet klima. Siden klima kan være så mangt, vil det være stor variasjon i sakene vi produserer. Vi planlegger blant annet å se nærmere på matsvinn, bærekraft og gjenbruk.
Historiefortelling har opp gjennom tidene hatt en sentral rolle i vår sameksistens. Fortellinger kan skape identitet og binde oss sammen sosialt, lære oss moral og påvirke vår forståelse av verden.
Derfor mener vi at historiefortelling ikke bare er et interessant virkemiddel innen kommunikasjon (bredere sett), men også et interessant felt der vi kan nærme oss det menneskelige: Hv
a vil det si å være menneske i dag, hvordan kommuniserer vi våre identiteter, hva er det som fenger oss, og hvordan skaper vi gjennom historiefortelling en betydningsfull verden.
Historiefortelling er med andre ord en måte å sjelsette den menneskelige eksistens. Men h
va betyr fortellerkunsten for oss som lever i dag, og hvordan tar den form? Krever nye medier ogs
å nye former for historiefortelling? Og hva med det visuelle? Et bilde kan si mer enn tusen ord.
Mange store aktører bruker historier bevisst i sin markedsføring og informasjonsformidling.
Kanskje kan vi også bruke historiefortelling når vi skal formidle fagene
våre?
Vi forsøker å besvare (deler av) dette spørsmålet med utgangspunkt i journalistikk, kunsthistorie, og sosialantropologi – disiplinene som har formet oss som skribenter.
Fiks innhald, blikkfang og språk (Foto: Ivar Utne)
Den øvste redaksjonen for sida er dei faglege og administrativt ansvarlege for Praktisk informasjonsarbeid. Øvste ansvaret har fagleg ansvarleg. Studentane utgjer til saman to redaksjonsgrupper som skal produsere tekst til sidene.
Dei to redaksjonane skal produsere tekst til Aktuelt: Allment og til Aktuelt: Fagleg, medan alle kan produsere innhald til Fotografi og bilete. Redaksjonane for dei to hovudkategoriane står fritt til å utveksle idear og tankar seg i mellom, dersom det skulle vere aktuelt. Redaksjonane har ansvar for at det vert jamleg lagt ut tekst, og at alle legg ut minst ein tekst i den bestemte kategorien. Redaksjonane sett difor tidsfristar for kvart enkelt redaksjonsmedlem, og vil gå gjennom tekst før publikasjon. Ein redaksjon bør difor iallefall ha ein utvalt redaktør og ein redaksjonssekretær for å følgje opp dette arbeidet.
Under kategorien Foto og bilete kan ein leggje ut eigenprodusert bilete og tekst, gjerne i samråd med sin redaksjon. Bileta må gjerne vere lagt ut under ein Creative Commons-lisens.
Kjeldesortering? (Foto: Ivar Utne)[Utkast 10. aug. 2010, rev. 11. aug. 2010, IU]
Emnet Praktisk informasjonsarbeid (PRAKTINF) gir opplæring i korleis vi kan kommunisere godt om fagleg innhald på ein arbeidsplass. Å kommunisere om fagleg innhald føreset at ein byggjer på mest mogleg sikker fagkunnskap, som er dokumentert gjennom truverdige kjelder.
Fagleg kommunikasjon krev at vi brukar kjelder med høgt fagleg nivå om det vi skal formidle, og at vi kjenner til effektive søkjeteknikkar for å finne fram til relevant innhald, både på papir, elektronisk og munnleg.
I mange tilfelle finn vi fram til kjelder vi ikkje har erfaring med frå før. I slike tilfelle må vi kjenne til framgangsmåtar for å vurdere kor fagleg truverdige forfattarar, publikasjonar og kjelder som framstillinga byggjer på, er. Dessutan må vi ta omsyn til kor oppdatert informasjonen er og kva målgruppe, og dermed presisjonsnivå, framstillinga har.
For alle typar publikasjonar gjeld reglar om opphavsrett for dei som har skrive og publisert dei. Dette stiller krav om tilvising vi kjeldene vi nyttar, og eventuell løyve til bruk av større delar av andre sine faglege åndsverk.
Fagleg innhald får vi i mange tilfelle tak i frå situasjonar der vi har teieplikt, eller der personopplysningar om einskildpersonar ikke skal offentleggjerast. Ofte er det slik med opplysningar frå ein arbeidsplass. Det stiller krav til anonymisering og ulike former for generalisering, eller til at ein ikkje brukar informasjonen.
Vi skal vere spesielt forsiktige med bruk av sitat frå barn og personar i sårbare situasjonar, f.eks. sjuke. Det same gjeld bilete av dei.
Så langt det passar for formålet, skal referansar i tekst og referanseliste (litteraturliste) vere så presise at lesarane kan spore dei opp.
At studentane får relevant arbeidserfaring og praksis er grunnmuren for Praktisk informasjonsarbeid.
Studieemnet Praktisk informasjonsarbeid (PRAKTINF) skil seg frå dei fleste studium med at vi legg stor vekt på bruk av fagkunnskap i praktiske situasjonar. Emnet er delt i to fasar, undervisning og praksis.
Første halvdelen av emnet omfattar undervisning om gjennomføring av kommunikasjon i praksis, og med mange øvingar. Dette legg på ein kortfatta måte grunnlaget for praksisperioden og for kommunikasjonsarbeid seinare i yrkeslivet. Andre halvdelen omfattar praksis hos ein kommunikasjonsavdeling eller hos ein kommunikasjonsansvarleg på ein arbeidsstad.
Praksisperioden kan vere hos ei privat verksemd, på eit offentleg kontor eller hos ein institusjon. Det kan vere matprodusentar, eit transportselskap, ei avdeling i kommunal, fylkeskommunal eller statleg forvaltning, hos eit teater eller eit museum, og mykje anna.
Praksisperioden er både meint som ei vidare opplæring og som verkeleg arbeid på grunnlag av det ein allereie kan. Praksisen blir vidare opplæring fordi ein kan få meir tid til å gjere oppgåver ein tidlegare berre har hatt kort tid på i undervisninga.
Eit viktig formål med praksis på ein arbeidsstad er òg å lære å arbeide på lag og å dele dagen med andre som dels har same og dels ulike funksjonar som ein sjølv. Blant anna vil dette òg seie kontakt med folk både i andre delar av verksemda og folk utanfor verksemda, slik som f.eks. kundar og leverandørar, og ikkje minst media.
Arbeidet vil omfatte både oppgåver som arbeidsstaden har god nytte av, observasjon av korleis dei arbeider på staden, og opplæring frå dei tilsette.
Nyttige oppgåver for arbeidsstaden er slikt som utforming av dokument på papir og på nett, å planleggje bruk av nye media, samling av informasjon som grunnlag for presentasjonar, vurdering av nettsider og framlegg til endringar, spørjeundersøkingar, og kontroll av språk og innhald i dokument.
Observasjonsoppgåver er deltaking på møte (f.eks. postmøte, prosjektmøte) og lesing av materiale av mange slag. For alle slags oppgåver er det naturleg at tilsette på arbeidsstaden driv opplæring, både med generelle råd for ulike typar oppgåver, og for spesielle rutinar på staden.
Det er viktig at ein langt på vei kan planleggje sin eigen arbeidsdag. Det er ikkje minst viktig med tanke på læring for vidare yrkesliv. Derfor vil det vere naturleg at praksisstudentane har ei eller få større arbeidsoppgåver som ein kan falle tilbake på mellom mindre daglege gjeremål.
Større oppgåver kan vere vurdering av nettsider, spørjeundersøkingar internt eller blant kundar, utforming av større presentasjonar (f.eks. konsertprogram), innsamling av bakgrunnsinformasjon og deltaking i utforming av kommunikasjonskampanjar.
Mindre omfattande daglege oppgåver kan vere skriving av artiklar eller gjennomføring av intervju til internaviser og andre presentasjonar, notisar til nettsider, skriving og oppfølging av pressemeldingar saman med andre, kontroll av innhald i dokument, og korrektur.
Før praksisperioden avtaler kvar student sjølv eit møte med praksisstaden sin. På møtet går studenten og ein kontaktperson hos praksisstaden gjennom kva arbedsoppgåver som kan vere aktuelle, og kva arbeidstider som passar. Dei avtaler ein plan så detaljert dei meiner det er behov for.
Både under og mellom parksisperiodar er det viktig med dialog mellom praksisstaden og emneleiinga om kva praksisperioden kan innehalde, slik at alle partar kan vurdere om praksis er aktuelt, og om det må til justeringar for praksis som er i gang. Emneleiinga er ikkje minst interessert i tilbakemeldingar frå praksisstadene for å kunne tilpasse studiet til kva som gjeld i yrkeslivet. Emneleiinga har normalt eit besøk på kvar praksisstad i praksisperioden, for å møte både studenten og ein konktaktperson.
Studentane skal skrive ei prosjektoppgåve som avslutning på studiet. Det er deira eksamen. Det er naturleg å byggje oppgåva på prosjekt eller mindre arbeidsoppgåver som studentane har arbeidd med i praksisperioden. Praksisstaden har ikkje ansvar for rettleiing av prosjektoppgåva, men dei bør kunne gje råd om kva materiale og type oppgåver som kan vere til nytte. Folk på praksisstaden bør òg vere merksame på at det vil bli skrive ei slik oppgåve på bakgrunn av opphaldet, og mellom anna setje grenser for kva som ikkje bør brukast utanfor parksisstaden.
Praksisen er å rekne som verkeleg arbeid. Det inneber at avtalar om arbeidsoppgåver og arbeidstider skal oppfyllast. Fråvær skal studentane melde til praksisstaden. Som for alt anna arbeid gjeld teieplikt om interne tilhøve.
Historiefortelling har opp gjennom tidene hatt en sentral rolle i vår sameksistens. Fortellinger kan skape identitet og binde oss sammen sosialt, lære oss moral og påvirke vår forståelse av verden.
